Jazz en Klassieke muziek, nieuwe en actuele cd, vinyl en dvd releases

 

Acht jaar na Blue Maqams keert Anouar Brahem terug met een aangrijpend project, getiteld naar een versregel van dichter Mahmoud Darwish, die vraagt: “Where should the birds fly, after the last sky?” Elegante kamermuziekstukken voor oed, cello, piano en bas behandelen op subtiele wijze de metafysische vraag en de brede resonanties ervan in een onrustige tijd. Hoewel Brahem put uit de traditionele modi van Arabische muziek, heeft hij ook consequent geprobeerd om contact te maken met de wijde wereld en vond hij inspiratie in vele bronnen uit verschillende culturen. Bassist Dave Holland en pianist Django Bates maken opnieuw deel uit van het internationale kwartet van de Tunesische oed-meester, nu vergezeld door celliste Anja Lechner. Brahems verstandhouding met Holland – voor het eerst gevestigd op het Thimar-album ..

De Duits-Japanse sterpianist Alice Sara Ott is een van de meest gestreamde klassieke artiesten ter wereld. Met haar pakkende spel, avontuurlijke programmakeuzes en haar vaak flamboyante gewaden weet ze niet alleen de doorgewinterde klavierliefhebbers aan zich te binden, maar ook het publiek dat in om het even wat voor stijl zoekt naar diepgang en emotie. Met het werk van de Ierse componist John Field begeeft Alice Sara Ott zich op de drempel van de negentiende-eeuwse romantiek. Een tijd gekenmerkt door het ‘overtreden’ van de regels van de klassieke sonate en de zoektocht naar nieuwe vormen. Zo kwam Field met de ‘nocturne’, een meeslepende, melancholische melodie over een kabbelende begeleiding.

Dat klassieke muziek niet dood is, bewijst Tony Ann. Met zijn meer dan drie miljoen volgers op Instagram en zijn neo-klassieke muziek spreekt hij een heel nieuwe doelgroep aan. Een doelgroep die rijen dik voor een uitverkochte grote zaal van TivoliVredenburg in de rij staan te wachten tot ze naar binnen mogen. Zijn populairste song ‘Icarus’ heeft meer dan vijftig miljoen streams, en, let op, 6,5 miljard views op de socials. Tot zover de getallen. Zijn muziek houdt het midden tussen Philip Glass, Ludovico Einaudi en Nils Frahm, met de lyrische melodieën van Beethoven. De thematiek van ‘360°’ is de sterrenbeelden, die hij per maand op de wereld losliet. Op het album staan ze allemaal, vandaar ook de titel.

Lieder van Said Fatma is een album dat een verzameling favoriete liederen bevat van Schubert, Brahms, Robert Schumann en de Mendelssohns, uitgevoerd met veel liefde en toewijding door een groep muzikanten die plezier hebben in hun samenwerking. De benadering is vrij traditioneel, wat verrassend is voor de artieste Said, die eerder bekend werd door soloprojecten zoals El Nour (een viering van haar Egyptische afkomst) en Kaleidoscope (waar ze muziek van verschillende genres verwerkte). Toch bewijst dit album dat Said even meeslepend is in de klassieke muziek als in haar breder genre-overstijgende werk. Saids affiniteit voor de Duitse taal komt sterk naar voren in haar vertolkingen. Ze groeide op in Caïro, waar ze Duits leerde op een ...

Terra Mater is een hymne aan de natuur van Christina Pluhar in samenwerking met de Zweedse mezzosopraan Malena Ernman. Het is een unieke mix die L'Arpeggiata, onder leiding van Pluhar, meesterlijk creëert - puttend uit het gerommel van de zee, zonnige canarios, koekoeken en nachtegalen, gefluister en stormen. Met een fusie van barokrepertoire, traditionele muziek en improvisaties is het stuk een levendige viering van vocale en instrumentale artisticiteit, allemaal onder de vlag van de voedende aarde. 

In de zomer van 2023 huurde Ludovico Einaudi een huis op het eiland Elba, Italië, en ontdekte daarbinnen prachtige olieverfschilderijen op hout. Ze beeldden uitzichten uit het huis af en leken heel persoonlijk. Na navraag leerde hij dat ze in de loop van de tijd waren geschilderd door een vrouw die het huis in de jaren 50 bezat en er haar zomers doorbracht. Dit inspireerde hem om terug te denken aan zijn eigen zomers uit zijn jeugd, die vol waren van vrijheid en zintuiglijke ervaringen, in tegenstelling tot de terugkeer naar zijn industriële geboortestad Turijn. Hij realiseerde zich dat deze zomerherinneringen een gedeelde ervaring zijn voor veel mensen en deze gedachte inspireerde zijn album The Summer Portraits. 

Met het Frans Brüggen Project brengt blokfluitist Lucie Horsch een eerbetoon aan Frans Brüggen, die als pionier van de authentieke uitvoeringspraktijk aan de wieg stond van de traditie waarin Lucie opgroeide als blokfluitist en muzikant. Frans Brüggen verzamelde door de jaren heen een opmerkelijke collectie historische blokfluiten uit de periode 1680-1740. Met toestemming van de weduwe van Brüggen blaast Lucie deze blokfluiten nieuw leven in op The Brüggen Project. Het album is opgenomen met het Orchestra Of The Eighteenth Century, opgericht door Brüggen. Violiste Rachel Podger en cellist Albert Brüggen, Frans' neef, spelen ook op het album.

De in 2018 overleden trompettist Roy Hargrove groeide in de jaren ’90 uit tot een van de meest invloedrijke en direct herkenbare jazzmuzikanten van zijn generatie. Hij bleef zijn jazzroots trouw, maar schuwde uitstapjes richting funk en hiphop niet en werkte samen met talloze eigentijdse artiesten. Na een reisje naar Havana vormde Hargrove een tienkoppig Amerikaans en Cubaans ensemble genaamd Crisol, met wie hij in 1997 het Afro-Cubaans-beïnvloede Habana opnam. Het album, met zijn unieke mix van Afro-Cubaanse ritmes, soul, bop en funk, was een groot succes en won de Grammy Award voor Best Latin Jazz Album. Begin 1998 ging Roy met zijn gevierde groep muzikanten terug de studio in om hun magie opnieuw vast te leggen. Maar tot nu toe is het resultaat daarvan, Grande-Terre, nog nooit eerder gehoord. De samenstelling van de band is anders dan op Habana, maar we horen hier dezelfde passie terug. Uitgedaagd door de asymmetrische ritmes, stijgt Hargrove hier naar grote hoogten.

Tekst: RecordZine 411

Jesse van Ruller en Maarten Hogenhuis hebben hun tweede album opgenomen: 'Follow the Sound’. Het album kwam tot stand in de eerste helft van dit jaar en onderscheidt zich vooral van zijn voorganger (Spirits High, 2021) door de gezamenlijke composities; het duo heeft vrijwel alles op het album samen gecomponeerd. Dit resulteert in acht zeer organische stukken, waarin melodie en sound centraal staan. Inspiratie werd onder meer gehaald uit fluiten van over de hele wereld, achterzijdes van koffers, achterzijdes van obscure gitaren, een indrukwekkende verzameling effecten en een klein, maar zeer karakteristieke gitaarversterker.
Daarnaast liet het duo zich inspireren door een uiteenlopende groep artiesten: van Blake Mills tot Sam Gendel en van Sufjan Stevens tot Shabaka.

Eén van de beroemdste cellisten van het moment is Jean-Guihen Queyras. 17 jaar na zijn eerste interpretatie van Bach's cellosuites, die snel de standaard zette, komt deze meester met een hernieuwde versie. Naast de 2-CD bevat deze box ook een Blu Ray. Hierop het resultaat van een langdurige samenwerking tussen Jean-Guihen Queyras en choreografe Anne Teresa de Keersmaeker (wiens bejubelde productie Mitten wir im Leben sind wereldwijd meer dan 100 keer is opgevoerd en in 4K is gefilmd voor de bijgevoegde Blu-ray-schijf). De cellist is sterk beïnvloed door zijn nauwe band met dans en heeft nieuwe inspiratie uit de bron gehaald. Nu is hij klaar om zijn nieuwste blik te werpen op de iconische cyclus. Verschijnt 20 september op 2-Cd + Blu Ray.

Toen Louis Armstrong in de zomer van 1968 voor enkele optredens naar het Verenigd Koninkrijk afreisde, had hij daar net een enorme hit gehad met het mierzoete What a Wonderful World, dat in zijn eigen Amerika lang niet zo succesvol was. Maar de versie die hij op 2 juli voor de BBC tijdens televisieopnamen zong klonk krachtig en veel minder sentimenteel, zoals eigenlijk alles wat hij die dag opnam een urgentie had die op veel van zijn jarenzestigplaten ontbrak. Voor het eerst is het complete BBC-concert te horen.

★★★★☆ in De Volkskrant (8 augustus 2024)

De fijnbesnaarde samenwerking tussen Janine Jansen en Klaus Mäkelä is gewoonweg sensationeel.

Er is geen vioolconcert waarin de solist zo’n broze, dissonante inzet heeft als het Vioolconcert van Jean Sibelius. En er zijn maar weinig violisten die de ijzige beginnoten hemels kunnen laten klinken. Janine Jansen is er daar absoluut één van. Op haar nieuwe album met het Oslo Philharmonisch Orkest onder leiding van de ‘orkestkleurmagiër’ Klaus Mäkelä (28 pas) neemt ze het orkest op sleeptouw met een klank als glinsterende sneeuwbloemen op het raam.

Ook het andere stuk op Jansens eerste album met orkest sinds 2015, het Eerste vioolconcert van Sergej Prokofjev, is prachtig. Vanuit haar dromerige, onvoorspelbare melodielijn trekt Jansen het orkest, dat Mäkelä als een gouden aureool om haar heen laat spelen, onverzettelijk mee in het gedeelte dat ‘narrante’ heet, waarin de vioolsolist volgens Prokofjev iemand van iets moet zien te overtuigen. Aan het eind kronkelt de fluit als een rooksliertje omhoog, langs de fluittonen van Jansen.

★★★★★ in De Volkskrant (6 juni 2024)

Dexter Gordon was in alle opzichten een reus. Zowel zijn lichaamslengte lengte als zijn spel straalde autoriteit uit. Hij had de kracht om te midden van vele muzikale indrukken conclusies te trekken en, wars van andermans opinie, de dingen zeggen/spelen zoals ze zijn. Zo was hij een van de eerste tenorsaxofonisten die na de big band stijl moderne jazz ging spelen waardoor hij een inspiratiebron werd voor velen. Op 15 juli 1979 deed hij North Sea Jazz aan met zijn begeleidende trio bestaande uit pianist Kirk Lightsey, bassist Rufus Reid en drummer Eddie Gladden. Op dit album hoor je hun uitvoeringen van ‘It’s You Or No One’ en ‘More Than You Know’. Daarnaast bevat het album een opname van de later die avond gehouden tenor battle tijdens ‘Flying Home’ met Hank Jones op piano, Gene Ramsey op bas en Gus Johnson op drums terwijl naast Dexter nog Budd Johnson, Illinois Jacquet, Arnett Cobb en Buddy Tate op sax te horen zijn.

Kamasi Washington's eerste solo-album sinds zes jaar. Op zijn nieuwe dubbelaar (lengte bijna anderhalf uur) pakt de Amerikaanse saxofonist voor zijn doen alles wat kleiner aan. Het blijft jazz, uiteraard, maar Washington laat zich inspireren door hedendaagse dance. Dit keer geen groot orkest en koor, wel een imposante gastenlijst, onder wie Andre 3000, Thundercat en George Clinton. Op Fearless Movement hoor je wederom het afro-futurisme van Sun Ra terug, maar ook stevige funk, een vleugje hiphop, bezwerende soul (Computer Love, met fraaie zang van Patrice Quinn) en spiritual jazz.