Weather Station
Humanhood -coloured-

Info

RED
ECO-MIX | COLOURED

Humanhood, het meest pakkende album dat Lindeman ooit maakte als The Weather Station, is het vervolg op Ignorance uit 2021, "een verkwikkend en aangrijpend hoofdstuk in een toch al indrukwekkende carrière" (Stereogum). Het werd geschreven tijdens een van de moeilijkste periodes in Lindemans leven en gerenderd met een rockband met improvisatietalent, net toen ze begon te herstellen door af te rekenen met een ingewikkelde waarheid: soms probeert het leven ons gewoon uit elkaar te halen, hoe goed alles ook lijkt, en dat moeten we accepteren om te overleven.
 

Humanhood werd opgenomen in twee sessies in het najaar van 2023 bij Canterbury Music Company met drummer Kieran Adams, toetsenist Ben Boye, percussionist Philippe Melanson, riet- en blaasinstrumentspecialist Karen Ng en bassist Ben Whiteley. De nummers werden open gelaten; Lindeman en coproducer Marcus Paquin wilden de plotselinge vonken horen die deze nieuwe ontmoetingen veroorzaakten, om iedereen in realtime te zien reageren op de nummers en schetsen die ze aanleverde. Ze gingen allemaal in op de fuga en vormden het wazige ongemak dat tegenwoordig zo endemisch is, om tot tastbaar geluid. Andere vrienden voegden uiteindelijk hun eigen stukken toe, zoals de oude updater Sam Amidon, topgitarist James Elkington en textuurmagiër Joseph Shabason. In de laatste fase hielp mixer Joseph Lorge om deze muzikale webben te begrijpen en het album werd omgevormd tot een bijna doorlopend stuk muziek, met interstitiële instrumentals die in en uit nummers vervagen. Texturen wisselen herhaaldelijk tussen organisch en synthetisch; synths die samensmelten met saxofoon, elektronische drums die overgaan in banjo, terwijl nummers samensmelten en vervolgens weer uiteenvallen in een directe echo van de emotionele ervaringen die hen inspireerden.
 

Veel van Humanhood is een meeslepend en echt document van wat het betekent om verloren te zijn, om zo lang gehinderd te worden door verwarring, ongemak en verdriet dat je je begint af te vragen of er een einde aan komt. Net als bij Ignorance wijzen de teksten in de eerste persoon op een bredere resonantie; we hebben allemaal te maken met onszelf tijdens een klimaatramp, terwijl de wereld wankelt op een breekpunt, en niets daarvan is gemakkelijk of ongekend. Op eerdere albums schreef Lindeman vooral over haar verleden, waarbij ze terugkeek om perspectief te krijgen. Maar voor Humanhood schreef ze vanuit het heden terwijl ze probeerde erdoorheen te werken. Humanhood straalt dan ook een nieuwe urgentie uit - en komt naar voren als een soort koord, hier aangeboden voor iedereen die zich losgekoppeld voelt van de duizelingwekkende realiteit van nu.