Polyphonic Spree
Salvage Enterprise (lemon)

Info

Helemaal verdwenen was The Polyphonic Spree niet (in 2021 verscheen een album met covers, Afflatus), maar inspiratie voor nieuw werk had projectleider Tim DeLaughter jarenlang niet. Zo kan het gebeuren dat Salvage Enterprise het eerste studioalbum in tien jaar is van de groep uit Dallas. Weten we het nog? The Polyphonic Spree was het neo-hippiekoor met zo veel mannen en vrouwen in lange gewaden dat ze nauwelijks op de podia pasten die ze aandeden. Hun hoogconjunctuur lag tussen 2002 en 2006.

DeLaughter nummert door alsof er niets veranderd is (het album bevat de ‘sections’ 44 tot en met 52 van de catalogus), maar dat is er wel. Je hoort dat dit, meer dan ooit, een album is van DeLaughter zelf: een persoonlijke zoektocht naar zingeving, ingetogener en stemmiger dan vroeger. Niet zelden zwijgt het koor grotendeels en áls de stemmen aanzwellen, is hun rol meer dienend, minder die van hoofdattractie. Dat pakt geweldig uit op een album van grote schoonheid, met mooie melodieën als Open the Shores en Wishful, Brave, and True. De rijke, prachtig lichte orkestratie trekt de aandacht.The Polyphonic Spree schuift hier richting het mooiste van Sufjan Stevens. Wie had dat nog van ze verwacht?
 

★★★★☆ in De Volkskrant (1 december 2023)