Sommige nummers zijn zo goed, dat je ze gewoon niet uit je hoofd krijgt. En dat wil je nooit! Door ze diep van binnen op te bergen, kun je ze weer opgraven, als (her)ontdekte schatten, zodat ze je wereldbeeld helemaal opnieuw nieuw leven kunnen inblazen. En zo groeit de liefde. Voor Ty, The Mantles' stukje garagepopperfectie uit 2009, is "Don't Lie" een van die nummers. Ty heeft destijds met The Mantles in de Bay Area gespeeld en getoerd en daalt met mededogen af in de lagen van moraliteit in hun affirmatie-anthem , waarbij hij een spookachtig gevoel van verstreken tijd blootlegt terwijl hij de stijgende rock rond de originele melodie omvormt tot solo akoestische uitvoering. Intiem en ontwapenend, Ty praat tegen zichzelf met gitaren en stemmen, een voortreffelijk filigraan voor de romantiek die meedogenloos opengaat in de teksten; heartbreak vibes voor een nieuw tijdperk. Een oorworm die door Ty's hersenen ging, rechtstreeks naar de jouwe, is slechts een van de vele hoogtepunten van zijn nieuwe album, "Hello, Hi".
