D'angelo & The Vanguard
Black Messiah

Info

Boem! Daar is-ie dan: Black Messiah, het nieuwe album van D'Angelo. Eerst laat hij ons veertien jaar wachten en nu is daar, zonder echt officiële aankondiging vooraf, in één keer zijn nieuwe album. De recensies zijn wereldwijd ongekend positief. Menig recensent haalt de grootse superlatieven aan in zijn of haar bespreking van Black Messiah.

Wat op Black Messiah vooral opvalt is dat, ten opzichte van het oude werk, het tempo in een groot aantal nummers iets omhoog gegaan is. Was, door het trage tempo in de tracks, de sfeer op Brown Sugar en Voodoo vooral nog heel erg broeierig en zweterig, op Black Messiah gaat het tempo net even iets omhoog. Het is maar weinig, maar het zorgt toch voor een verschuiving. Hierdoor slaat D'Angelo's combinatie van funk en soul ditmaal door naar de funk. Hij combineert dit met invloeden uit pop, rock en jazz en beweegt zich daarmee al heel snel op het gebied waar de artiest-die-wij-toch-voornamelijk-als-Prince-kennen tot voor kort alleenheerser was.

Die alleenheerschappij is Prince nu kwijt, want Black Messiah is de plaat waarvan je stiekem hoopte dat Prince hem ooit nog zou maken, maar ook weet dat het niet meer zal gebeuren (bron: Pablo Cabenda, De Volkskrant 16 december). Briljant! 

» Black Messiah wordt in februari op vinyl uitgebracht